3 stoelen uit 1930

Gered van de Kringloop.

‘Op internet zag ik uw verhaal over L.O.V.  meubels. Een inspirerend verhaal heb ik misschien niet, maar nog wel 3 L.O.V. stoelen en een dressoir uit 1930. Ook de originele rekening van de L.O.V. fabriek heb ik nog. Het zijn allen meubels  waarop mijn ouders erg trots waren, maar die nu al jaren bij mij op zolder staan en die de kringloopwinkel niet meer de moeite waard vindt. Het gaat mij zeer aan het hart om de stoelen bij het grof vuil te zetten’.

De brief gaat verder: ‘ Ik heb nu alleen foto’s van de stoelen omdat  het dressoir in Amsterdam bij mijn zoon staat. Hij heeft te kennen gegeven er geen prijs meer op te stellen’. De brief was ondertekend met Ruurd. Ook zijn adresgegevens en telefoonnummer staan erbij vermeld. We besluiten  die dag nog een afspraak te maken.

Wanneer we uitgenodigd worden om plaats te nemen in de woonkeuken, zien wij de stoelen meteen staan. Het zijn twee lage salonstoelen en een vrij grote hoge stoel. Al snel begrijpen we uit de verhalen van Ruurd en zijn vrouw, dat er meer stoelen zijn geweest. ‘Deze hebben echter de diverse verhuizingen niet goed overleefd’, aldus Ruurd.  Ook herkennen we een salontafel,  die in de woonkamer staat. Maar daar wilden ze nog geen afstand van doen.  Wat we ons goed kunnen voorstellen, daar hij nog volop in gebruik is. Van het dressoir  zouden we nog een foto krijgen. ‘Onze zoon wilde hem gaan logen’ we keken elkaar geschrokken aan. Onze reactie wordt opgemerkt en Ruurd stelt ons meteen gerust dat dit voornemen niet uitgevoerd zal worden.

Tijdens de koffie volgen nog meer verhalen.
De moeder van Ruurd, mejuffrouw Smits was verloofd met de heer Koopmans. De keuze van hun meubels was gevallen op meubelen die gemaakt werden door L.O.V. Hun huwelijk vond plaats op 30 december 1930. Al snel krijgen wij een foto te zien van een knappe jonge vrouw, de moeder van Ruurd.

Ook een kopie van de offerte van L.O.V. ligt voor ons klaar gedateerd op 3 november 1930.
We lezen hierin ondermeer: …‘Naar aanleiding van uw bezoek van j.l. zaterdag, hebben wij de eer u bijgaand een collectie stalen te doen toekomen voor bekleeding van de door u voorlopig uitgezochte meubelen. De prijs van deze meubelen is berekend met inbegrip van corduroy ad f 3,50 p.M. op een breedte van 70 c.M.  Neemt u dus een duurdere bekleeding dan moet de prijs der meubelen hiermee naar evenredigheid worden verhoogd en zullen wij u gaarne, na keuze, precies opgeven hoeveel de prijsverhoging bedraagt’….  Voor wat de prijsverhoging betreft gaat het om een bedrag van f 10,– wanneer de keuze op een andere stoffering zou vallen  voor de twee stoelen.

In een ander schrijven lezen gedateerd  11 november 1930 wordt de bestelling bevestigd . De stoelen, het dressoir en een tafel  staan allen vermeld. De brief  sluit af met de vraag: ‘Wij verzoeken u beleefd ons te willen melden in welke kleur het eikenhout moet worden gebeitst’ Dat verklaart meteen waarom er meubels zijn van licht en donker gebeitst eiken.

Na levering van de meubels volgt een definitieve factuur gedateerd 2 januari 1931. Op de factuur zien wij dat het om een totaal bedrag gaat van f 545,10.
De vader van Ruurd verdiende in die tijd als hoofd van een openbare lagere school f 2.700,– op jaarbasis. Dat moet voor die tijd een forse investering zijn geweest.

Met veel liefde  wordt gesproken over de moeder van Ruurd. ‘Ze woonde in een klein huis, waar de stoelen en tafel nog maar net in konden. Moeder heeft tot haar 96^e nog gebruik gemaakt van de meubelen.  We hebben de meubelen nog jaren opgeslagen, maar we vonden het nu tijd dat ze opgeruimd moesten worden’.  En vervolgens komt het verhaal over de kringloop, die deze morgen de stoelen niet wilden opnemen in hun winkel. Dat dit gevoelig  ligt, is iedereen duidelijk.
‘Maar nu merk ik dat ze een goede bestemming krijgen, dat is ook goed. Ik zal mijn zoon vragen u een foto van het dressoir te sturen’, aldus Ruurd.

We nemen afscheid nogmaals geven Ruurd en zijn vrouw aan. ‘Wij zijn blij dat ze goed terecht komen’ en we krijgen een stevige hand.

Gered van de kringloop: een gedachte die wij ons nauwelijks kunnen voorstellen.